De laatste tijd is in mijn persoonlijk leven veel gebeurd. Dit jaar overleed mijn moeder. Iedereen vindt het logisch dat dit ingrijpend is. Ik zelf ook, maar in de praktijk vind ik het zoeken. Dit dwalen in mijn eigen proces, geeft me een dieper begrip voor wat mensen meemaken die leven tussen culturen.

De integratie van de Indo’s wordt wel eens als voorbeeld genomen: probleemloos en zonder klagen. Maar wat betekende deze migratie in werkelijkheid voor hen? En wat betekent een migratie in zijn algemeenheid voor iemand? In mijn artikel Tussen twee culturen krijg je een inkijkje. 

Je anders voelen: onontkoombaar als je verhuist naar een ander land. Voor Petra is het gesneden koek: sinds haar studententijd verhuisde ze 6 keer. We praten over haar beleving van zich anders voelen. Het levert haar een nieuw inzicht op. Lees meer over deze vaak onderbelichte kant van leven tussen culturen. Lees verder →

Leven in een cultuur-spagaat komt integratie niet ten goede. Dat weten drie vrouwen die een gezamenlijk project startten maar al te goed. Zij groeiden zelf op tussen twee culturen, en begeleiden nu migranten in de zoektocht naar hún multiculturele identiteit. Lees verder →

Anna (37 jaar) werkt als managementassistent op een hogeschool. Ze werd geboren op de Filipijnen uit Filipijnse ouders. Op haar derde emigreert ze met haar moeder en Nederlandse stiefvader naar Nederland. Haar moeder neemt de Nederlandse cultuur aan. Wat betekent de Filipijnse cultuur voor Anna? Ze vertelt over haar zoektocht, nog vol van haar laatste ontdekkingen. Lees verder →

Als je vader of moeder uit een ander land komt, is het minder vanzelfsprekend dat je je roots kent. Roots waar je wat van in je meedraagt, of je dat nu wilt of niet. Je daar bewust van worden, is vaak een proces. Bij míj is dat in ieder geval zo. Sinds een aantal maanden woont mijn moeder in een Indisch verpleeghuis. Als ´partner van´, want zelf is ze Nederlands. Ik was verrast door wat me dit deed, als tweede generatie.  Lees verder →

Een van mijn genoegens is om me te installeren aan een lekkere maaltijd met mensen die me dierbaar zijn. Misschien is dit de reden dat een verhaal over chefs table me zo aanspreekt. En ik er direct eenzelfde ontwikkeling in herken van een cliënt die mooie stappen maakt. Benieuwd naar de overeenkomst?  Lees verder →

“Soms ben ik verward over mijn etnische identiteit”. Uit een rijtje stellingen koos een jonge vrouw deze om over te praten. “Zo heb ik me ik gisteren nog gevoeld. Ik wist niet waar ik nou bij hoorde”. ‘Belonging’ en thuis: terugkerende thema’s bij mijn cliënten. Zó’n lastige vraag… Wat zou er aan de hand zijn geweest? En wat zou ze gedaan hebben om ervoor te zorgen dat dit gisteren nog speelde, maar nu niet meer? Laten we samen in het verhaal van deze jonge vrouw duiken, want ik weet bijna zeker dat de dingen waar ze tegenaan liep, en de les die ze daardoor leerde, ook voor jou essentieel kunnen zijn om krachtig te leven met meerdere culturen. Lees verder →

In mijn vorige blog schreef ik over je niet thuis voelen: niet in je ene cultuur/land, en ook niet in je andere. En over dat je een mix bent geworden van beide. Onlangs sprak ik iemand die me hier een concreet inkijkje in gaf. Ik vond het een inspirerend voorbeeld, juist vanwege de eenvoud.

Ik sprak een man, afkomstig uit Israël. We raken aan de praat over de begroetingen in Nederland. Hij schetst mij zijn observaties: in Nederland geven we elkaar een hand. In contact met bekenden geven we ‘de’ drie zoenen. Het is zo anders dan in zijn land, waar mensen zich veel fysieker uiten: het lijf mag daar gewoon meedoen in het onderlinge contact.

Boeiend om van iemand die niet afkomstig is van hier, te horen over dit verschil. Het werpt een verse blik op mijn ‘normaal’. Ons begroetingsritueel komt op hem stijf en geprotocolleerd over. Als afstandelijk en formeel. De hand is in zijn beleving ‘een begroeting op armlengte afstand’. Het voelt kaal: hij mist iets waar hij zijn relaties kleur mee kan geven.  Lees verder →