In mijn vorige blog vertelde ik je over mijn intensieve afgelopen jaren en hoe mij die hebben veranderd. Dit heeft ook effect op mijn werk. Mag ik je daarin meenemen?
Eerst even een korte terugblik. Mensen begeleiden, die verbonden zijn aan meerdere culturen: dat is waar mijn hart ligt. Het is een passie die voortkwam uit mijn eigen biculturele jeugd. Inmiddels doe ik dit werk een aantal jaren, met veel plezier en mooie gesprekken. Tegelijkertijd zocht ik hoe ik mijn werk kon omschrijven. Wat ik vertelde was:
“Ik help mensen die verbonden zijn aan meerdere culturen en zich daardoor vlees noch vis voelen.
Ik help ze om zich te verbinden aan zichzelf, zodat ze zich thuis voelen bij zichzelf, waar ze ook zijn”.
Mooi, toch? Er was één probleem: het had slechts betrekking op een deel van mijn cliënten. Ik had mijzelf er destijds niet eens mee aangesproken, in mijn zoeken na mijn biculturele jeugd. Mijn andere cultuur had ik juist op non-actief gezet.
En als ik kijk naar de vragen waar mijn cliënten mee komen, zou ik niet de enige zijn geweest. Vaak spelen ook overlevingsmechanismen mee, die ontstaan of juist worden geactiveerd tijdens de verhuizing naar een ander land. Is er een beter samenhangend verhaal dan wat ik nu deel?
In de intensiteit van de afgelopen jaren kwam het er niet van deze vraag te beantwoorden. Tot de afgelopen kerstvakantie. Ik was vrij en had ruimte te lanterfanten. Daar hoort voor mij lezen bij.
Eén van de boeken die ik las was ‘Taal van transitie’ (Jakob van Wielink c.s.). Een boek dat als geroepen kwam. Ik begreep mijn eigen doorlopen proces beter: de uiterlijke verandering van het overlijden van mijn moeder, bracht bij mij een innerlijke verandering teweeg. Zo las ik:
“Transitie is groei op identiteitsniveau, die opgeroepen wordt door verandering”.
“Veranderingen vinden plaats in de ‘bovenstroom’ (objectiveerbare buitenkant);
transitie speelt vooral plaats in de ‘onderstroom’.”
Plots zag ik ook scherper dat de dingen waar ik mensen nu al in begeleid, deel zijn van hun transitieproces na verhuizing naar een ander land. Een verhuizing van henzelf, of van een ouder. Welke persoonlijke aanpassingen vraagt dat van hun? En wat maakt dat het de één wel lukt, maar de ander niet of slechts deels?
Voor mij voelde dit als het antwoord op mijn eerdere vraag. Ook voelde de timing kloppend, doordat ik mijn eigen doorleefde proces erin mee kan nemen. Alles viel op zijn plek en in elkaar.
Eerder schreef ik dat ik beter voel waar ik sta en wat ik wil. In lijn daarmee nam ik het drastische besluit mijn website te vernieuwen: deze hernieuwde focus door te voeren én de site in een nieuw jasje te steken.
“Ik help mensen om te gaan met de emotionele gevolgen van verhuizing naar een ander land, van henzelf of van een ouder. Soms lukt zo’n transitie niet goed en laat het negatieve sporen na. Wanneer dat het geval is, help ik mensen om zich met zichzelf te verbinden. Zo vinden ze een eigen innerlijk thuis.“
Ik ben zelf erg blij met de nieuwe site en laat ‘m graag aan je zien: www.inbetweencounselling.nl.
Mocht je vragen of reacties hebben, ik hoor ze graag. Ik vind het leuk van je te horen.
