Een van mijn genoegens is om me te installeren aan een lekkere maaltijd met mensen die me dierbaar zijn. Misschien is dit de reden dat een verhaal over chefs table me zo aanspreekt. En ik er direct eenzelfde ontwikkeling in herken van een cliënt die mooie stappen maakt. Benieuwd naar de overeenkomst?
Chef table
Een kennis volgt de serie ‘Chefs Table’ op Netflix (chefs table). In elke aflevering wordt een topchef gevolgd. De beste chefs ter wereld komen zo voorbij. Naast een blik in hun uitmuntende keukens, krijg je ook een blik in hun ontwikkeling. Daar ontdekte ik een rode draad in.
In het kort gaat het in het programma zo: Een aantal chefs gaat voor een periode naar een ander land om daar hun skills te perfectioneren. Terug in hun eigen cultuur doen ze tot in perfectie wat ze van hun meester geleerd hebben. Ze krijgen een paar Michelinsterren en hun restaurant loopt goed. Happy end?
Nou, nee… niet zo gemakkelijk! Hoe langer de chefs thuis de nieuwe stijl van koken blijven uitvoeren, hoe onrustiger ze worden. Ze raken de kluts kwijt; ze lijken zichzelf kwijt te zijn. Totdat ze besluiten om de techniek die ze in buitenland hebben geleerd toe te passen op hun eigen roots. Ze vinden hun eigen identiteit en een ‘own formula’. Ze creëren dan iets wat nog niet bestond. Dit wordt hun doorbraak van een excellente chef die kan tippen aan zijn meester, naar een van de beste chefs ter wereld die zijn meester overstijgt.
Mijn cliënt
Bovenstaand lijkt zó op de ontwikkeling van een cliënt.
Na haar aankomst in Nederland doet ze erg haar best. Haar aanpak om hier een leven op te bouwen, is om goed om zich heen kijken en dat na te doen. Ze voelt een diep verlangen naar haar ‘Michelinster’: erbij horen.
Na verloop van tijd merkt ze dat dit gaat schuren. Alsof ze een deel van zichzelf kwijtraakt. Ze besluit daarom het spoor om te gooien en een aantal ingrediënten uit haar eigen cultuur in haar leven hier te introduceren.
Dat besluit voelt als een risico. Want hoe zullen mensen reageren als ze ‘anders’ is? De blauwdruk van ‘zo hoort het’ bood haar tot nog toe veiligheid. De prijs die ze hiervoor betaalt voelt echter te hoog. Net als de chef de table stapt ze uit die veiligheid: ‘To grow, you have to be there at the edge of uncertainty’. Ze vindt haar ‘own formula’. Ze voelt hoeveel beter ze hierbij gedijt en -voor haar gek genoeg-…. dat ook haar contacten erop vooruitgaan.
De wijze les van de chef table en mijn cliënt: als je jezelf meeneemt, ben je je beste zelf. Dat is prettig voor jouzelf én voor je omgeving.
Hoe gaat dit bij jou? Stuur me een replymail als je wilt sparren over wat jíj in jóuw situatie anders wilt. Ik boek dan een gratis gesprek via Skype of telefoon à 20 minuten met jou in.
