Onlangs sprak ik een vrouw die in mijn wijk woont. Ze heeft een eigen bedrijf in het koken van Oosterse maaltijden. Nu houd ik van eten dat ik niet ken. Maar echt bijzónder was dat ik met deze krachtige vrouw in gesprek raakte. Ze beschreef haar zoektocht in Nederland en hoe haar leven hier haar heeft veranderd. Veranderingen die ze zelf van tevoren niet had bedacht.
Z. is afkomstig uit het Midden-Oosten en woont acht jaar in Nederland. Ze kwam hier voor de liefde. Haar man migreerde na zijn studie farmacie naar Nederland. Hij woonde hier al 22 jaar voor zij kwam. Vanaf het begin had ze als gewoonte geregeld terug te gaan naar het Midden-Oosten. Haar hele familie woont daar. Die bezoeken vindt ze heerlijk. Eindelijk weer ’s haar eigen taal spreken en zijn met mensen die zijn als zij. In een omgeving die ze als haar broekzak kent: de straten, winkels en vervoer, het klimaat en de natuur. Een omgeving die ze begrijpt: naar húis, terug naar bekend.
En tegelijkertijd is het een onderbreking in buitenstaander zijn. Eventjes niet altijd moeten nadenken. Want daar vertelde ze me over. Waarom doen mensen zo? Hoe werkt dit hier? En het vele alleen zijn, terwijl ze gewend was altijd mensen om zich heen te hebben. Iets dat ze extra moeilijk heeft gevonden tijdens een zwangerschap, waarin ze vanwege pijn veel moest liggen.
Inmiddels is er veel veranderd. Ze is niet meer degene die ze was toen ze hier aankwam. Zo houdt ze van de vrijheid om in Nederland je eigen weg te gaan en “nee” te kunnen zeggen. “Nederlands stroomt door mijn bloed”: soms denkt en droomt ze zelfs in het Nederlands. Ze wil graag verder bouwen aan haar leven hier. Ja, ze voelt zich steeds meer thuis, maar… ‘eigen’ voelt het nog lang niet.
Nog steeds ziet ze uit naar de bezoeken naar huis. Maar ook daarin lijkt wat veranderd. Dat voelt ze als ze daar weer in haar eigen bed ligt, hoe vertrouwd ook. En ze voelt het in haar doen en laten. Ze merkt zelfs aan haar familie dat zij dat ook voelen. Ze kan niet precies zeggen waar ze dat aan merkt. Ja, een van hun grapte eens: “Waar kom je vandaan?”. Die afstand voelt ze zelf ook. Ze is niet meer degene die ze was toen ze vertrok: ze is er nog steeds thuis, maar toch ook niet meer helemaal.
Mijn vragen zetten haar aan het denken. Al pratend realiseert ze zich dat ze een mix is geworden van beide landen. Dat besef had ze nog niet. Het dringt helemaal tot haar door als ik dat zichtbaar maak in een paar beelden. Ze slaakt een zucht van herkenning: in haar niet echt thuis zijn, lijkt ze meer thuis te komen in haar eigen verhaal. Ik zie haar ontspannen.
De kracht van op verhaal komen en inzicht. Ken jij dat? Als je hiermee (en met mij:) wilt kennismaken, dan bied ik je een gesprek aan via Skype: 30 minuten, gratis en zonder verplichtingen. Wil je van dit aanbod gebruik maken? Mail me dan op info@inbetweencounselling.nl. Je bent welkom!
